Eunhyuk x Donghae (Eunhae) - Kyuhyun x Sungmin (Kyumin) Super Junior

Tytuł : "Łatwa zdobycz."

Bohaterowie : Lee Hyuk Jae (Eunhyuk); Lee Dong Hae (Donghae); Lee Sung Min (Sungmin); Cho Kyu Hyun (Kyuhyun)

Pairing: Eunhyuk x Donghae (Eunhae) & Kyuhyun x Sungmin (Kyumin)

Gatunek : One shot, Raiting R-17, Romans, Dramat.

Zespół : Super Junior

_____________________________

     Wakacje zleciały bardzo szybko, nawet dla studentów akademii im. Parka. Eunhyuk i Donghae dumnie wkroczyli na aulę, gdzie odbywało się uroczyste rozpoczęcie roku. Oczy całej szkoły skierowały się prosto na tych oto dwóch, zakochanych w sobie studentów czwartego roku mechaniki. Dobrze zbudowani, zadbani, w modnych i seksownych ciuchach. Ich obecność wywołała na sali falę szeptów. Usiedli na samym przodzie i obserwowali uroczystość w dalszym ciągu trzymając się za ręce. Mieszkali w innym mieście, więc tutaj musieli zamieszkiwać akademik. Ludzie uważali ich za największe gwiazdy uczelni, zawsze na czasie, wiedzieli wszystko, każdy najgorętszy temat i ten mniej też. Niektórzy się ich bali, niektórzy podziwiali, jeszcze inni mdleli na ich widok. W końcu nie codziennie można spotkać tak przystojnych facetów, yaoistki miały wspaniałe widoki podczas lunchu i dłuższych przerw czy okienka. Na samym przodzie twarzami do starszych roczników stali nowi studenci. Po prawej mechanicy, obok elektrycy, mechatronicy i na samym końcu informatycy. Eunhyuk obserwował bacznie nowe mięso armatnie, aż do momentu kiedy zawiesił wzrok na słodkim chłopaku stojącym w pierwszej kolumnie. Informatyk – Cho Kyu Hyun z lekko opuszczoną głową i zakłopotaną miną, cóż jednym słowem... UROCZE. Eunhyuk nie mógł się powstrzymać, co roku szukał nowej ofiary i chyba w tym znalazł to czego chciał. W pewnym momencie jego zainteresowanie zauważył Donghae, który ułożył swoją dłoń na wewnętrznej części jego uda.

     -Co jest Hyukkie? Szykujesz coś?- spytał szeptem.

     -Wpadłem na świetny pomysł.- odparł ze złowieszczym uśmiechem.

     -Kochanie, ale ty co roku wybierasz sobie kozła ofiarnego do psychicznego znęcania się. To żadna nowość...-

     -Tym razem nie tylko ja będę miał zabawę. Od jutra zaczynam realizować plan.- powiedział I zaczął wtajemniczać swojego chłopaka.

      Następnego dnia kiedy Kyuhyun szukał sali od UTK natknął się na najstarszy rocznik. Czterech dużo większych I silniejszych od niego facetów chciało rzucić się na niego I skatować. Kyu nawet nie uciekał. Nie teraz to następnym razem – tego nauczył się w gimnazjum I szkole średniej.

     -Spieprzajcie od niego w tej chwili!- usłyszał Kyu, a ręka osiłka się zatrzymała zanim ten oberwał.

     -Wypad na wykłady tępe goryle, bo pożałujecie.- usłyszał ponownie, a zza zakrętu wyłonił się Eunhyuk.- Słyszeliście?! Czy może chcecie porozmawiać ze mną w bardziej właściwy sposób? - podszedł bliżej, a grupka poczęła się odsuwać. Legendarny Lee Hyuk Jae budził postrach w uczniach uniwersytetu. Jak kiedyś ktoś chciał się mu sprzeciwić to wylądował w ciężkim stanie w szpitalu, dlatego nikt więcej nie próbował, bo znał skutki takowej potyczki.

    -Lee... Nie... Nie trzeba. Już się zwijaliśmy.- powiedział pośpiesznie jeden I wszyscy ruszyli na zajęcia. Hyuk podszedł do pierwszorocznego I podniósł jego rzeczy.

     -Nic ci nie jest? - spytał starszy I podał chłopakowi notatnik kiedy ten się ogarniał.

     -Nie... mogłeś nic nie robić. Przyzwyczaiłem się już.- odpowiedział pośpiesznie I łapiąc książkę odwrócił się na pięcie.

     -Hej! Cho! Nie idź...- krzyknął nagle starszy. Kyu stanął wryty I nie wiedział co się dzieje. Skąd on wie jak się nazywam? Skąd... Przecież się nie...

     -Ty... znasz mnie? -spytał niepewnie.

     -Jestem w ostatniej klasie, znam tutaj każdego.-

     -Um... - tylko tyle usłyszał Eunhyuk od młodszego kolegi.  Nagle oboje usłyszeli kroki. Po schodach zszedł Donghae I zmierzał ku nim dość szybko.

     -To co? Idziemy w końcu na lunch?- spytał już w połowie drogi do swojego chłopaka.

     -Tak kochanie idziemy, ale zabierzemy ze sobą Cho okej?- odparł z dziwnym uśmiechem.

     -Dobrze, dobrze. - powiedział roześmiany I ruszyli do stołówki.

     Kyu jak zwykle musiał posilać się zdrową żywnością kiedy to chłopcy wzięli coś tuczącego. Jak mogli mieć tak wspaniale zbudowane ciała jedząc takie świństwa. Mniejsza... Młody informatyk o dziwo zaczął otwierać się przed czwartoklasistami, przestał odczuwać lęk czy stres. Śmiał się I czuł swobodnie z nowymi znajomymi. W końcu nie jest sam I ma z kim porozmawiać, nie musi martwić się o dostawanie batów – przy nich nic mu nie grozi. W pewnym momencie Eunhyuk zmienił temat I utrzymując znaczący kontakt wzrokowy z Donghae spytał Kyu wprost.

     -Słuchaj... Nie chciałbyś z nami pojechać do lasu? Wiem.. dziwnie to brzmi, ale często robimy takie wypady na spacery, piknik – ogólnie odpoczynek. Chłopcy tak owinęli sobie pierwszorocznego wokół palca, że zgodził się bez zastanowienia na propozycję nowych znajomych.

     -W jaki dzień chcecie jechać?- spytał pośpiesznie chłopak podnosząc się z krzesła, bo bardzo śpieszyło mu się do domu. Mimo, iż dziś opuścił część zajęć jakoś się nie przejął.

     -Wydaje mi się, że ten piątek będzie idealny.-odparł Donghae.

     -Okej, to widzimy się w piątek. Mam trochę roboty, więc tylko wtedy będę wolny.- rzucił tylko, sięgnął po torbę I pobiegł w stronę akademika.

     Nadszedł upragniony przez młodego informatyka dzień. Po zajęciach szybkim krokiem ruszył do swoich kolegów I pojechał z nimi samochodem Eunhyuka. Kiedy dotarli na miejsce wszystko wydawało się być okej, do pewnego momentu. W pewnej chwili Donghae przyparł Kyu do drzewa I agresywnie pocałował, a Eunhyuk zaczął się przyglądać ze swoim zboczonym uśmieszkiem. Pierwszoroczny przeraził się I próbował uciec, jednak na marne. Byli daleko od cywilizacji, nikt nie był w stanie usłyszeć jego krzyków. Nagle wylądował na ziemi za sprawą Hyuka, jego spodnie w oka mgnieniu zniknęły w gąszczu krzewów. Obaj studenci dorwali się do jego ciała, zbezcześcili go w tak okropny sposób. Bili I gwałcili w jednym momencie. Kyu jęczał z bólu, jęczał ze wstydu... Został upokorzony I mimo, że nikt tego nie widział czuł się okropnie. Czuł się jak tania dziwka, jego oczy zaszły łzami, dźwięki zrobiły się niewyraźne, a obraz zaczął rozmazywać. Oberwał tyle razy... jego świat powiła ciemność.

     Jak każdego ranka lasem wędrował Sungmin, który przygotowywał się do biegu na orientację w terenie. Kiedy wymijał kolejno drzewa I zbliżał się do swojego celu, potknął się I upadł na ziemię.

     -Co do...-szepnął, a kiedy się obrócił zamarł. Na ziemi wśród brudu  I masy zieleni leżał półnagi I poobijany chłopak. Nie zastanawiając się długo sprawdził czy oddycha, czy ma puls, czy w ogóle żyje. Tak... całe szczęście oddychał. Czym prędzej wziął go na ręce I zabrał do swojego domku letniskowego na skraju lasu. Chłopak odzyskał przytomność po kilku godzinach. Był w tym stanie całą noc, studenci nieźle potrafią dokopać człowiekowi. W pokoju panował półmrok, a w kominku ogień tańczył w rytm dźwięków gitary dochodzących z kanapy stojącej prawie w rogu.

     -Gdzie ja...- powiedział łamanym głosem I próbował się podnieść, ale był zbyt słaby na taki wyczyn. W jednej chwili Sungmin zerwał się z łóżka I szybkim krokiem podszedł do rannego.

     -Leż. Jesteś nieźle poobijany. Kto ci to zrobił?-

     -Ja... nie pamiętam... Nie pamiętam...-odparł I chwycił się za głowę.

     -A pamiętasz chociaż jak się nazywasz? Najwidoczniej masz zanik pamięci....-

     -Emm.... Kyu... Nazywam się Cho Kyu Hyun...-odpowiedział po dłuższej chwili namysłu.-Gdzie ja jestem?- spytał ponownie.

     -W moim drugim domu. Nikt tu nie zagląda, znalazłem cię w lesie. Nie wyglądałeś za ciekawie. Opatrzyłem twoje rany, ale masz obite kości I to dość poważnie, ale nie potrzeba tu lekarzy czy wyprawy do szpitala. Wydobrzejesz za jakiś czas, ale musisz odpoczywać. Ciekawe kto cię tak urządził... Zabiłbym skurwieli za takie incydenty.- powiedział I przyłożył Kyu rękę do czoła. -Masz gorączkę... Musiałeś się doprawić w lesie. Ciekawe ile tam byłeś... No nic. Dam ci lekarstwo. Leż tutaj.- dodał po chwili.

     -Ummm... dobrze... ale...- zawahał się Cho.

     -Ale co?- spytał chłopak spoglądając na niego swoimi sarnimi oczami.

     -Kim jesteś?-

     -Hah... Racja... Nie przedstawiłem się... Jestem Lee Sung Min.-odparł I wyszedł z pokoju. Zapanowała cisza, wspomnienia były widoczne jak przez mgłę, głowa pękała z bólu. Kyu ułożył się na prawy bok I zasnął.

     Minął tydzień odkąd Kyuhyun wylądował u Sungmina. Chłopcy zaczęli się świetnie dogadywać, Minnie troszczył się o młodszego, a Kyu coraz bardziej się do niego przywiązywał. Dalej nie odzyskał wspomnień, ale było mu dobrze tu gdzie się znajdował. Lubił przebywać ze starszym kolegą, droczył się z nim pomimo, iż nie wydobrzał jeszcze na tyle, by pozwolić sobie na fizyczne przekomarzanki, ale dalej próbował. W pewnej chwili Sungmin zaczął uciekać w stronę tarasu, a kiedy był na samej górze schodów Kyu złapał go I oboje polecieli na ziemię. Min wystraszył się, że młodszy zrobił sobie krzywdę, bo jeszcze nie wyzdrowiał. Całe szczęście wylądował na Sungminie I nie odczuł upadku.

     -Nic ci nie jest Hyunnie?-spytał pośpiesznie chłopak.

     -Nie... Nic...- odparł I lekko uniósł głowę. Ich oczy się spotkały, Kyu nie widział nigdy czegoś piękniejszego niż jego oczy. Lekko rozwarł usta z wrażenia, Sungmin spojrzał się na nie po czym oblizał dolną wargę I delikatnie pocałował młodszego. Odpowiedział na pocałunek bardzo chętnie, otworzył usta szerzej zapraszając język kolegi do tańca. Złączyli się w namiętnym pocałunku, w pewnej chwili starszy przerzucił młodszego na plecy I zawisnął nad nim nie odrywając od niego ust. Jego serce biło szybciej, podnieśli się z ziemi I zmierzali w stronę domku. Zniknęli w ciemności, która tam panowała.

      Następnego dnia oboje wypoczęci I po upojnej nocy ruszyli na miasto, może Kyu coś sobie przypomni. Tak powinno być, chociaż Minnie nie chciał tego. Chciał, aby młodszy chłopak został z nim. Zakochał się, po prostu się zakochał. W pewnej chwili znaleźli się koło uniwersytetu im. Parka. Kyuhyun odruchowo obrócił się, a jego wzrok utkwił w budynku. Analizował dokładnie każdy element, a kiedy nagle dojrzał zmierzających w ich stronę Hyuka I Hae zaczął mieć zawroty głowy. Wspomnienia zaczęły uderzać jego świadomość, świat zaczął się kręcić, upadł na ziemię. Sungmin szybko do niego podbiegł I zaczął wypytywać co się dzieje. Nagle za terenem uniwersytetu pojawiło się Eunhae. Kyu spojrzał na obu studentów z wielką nienawiścią I zawodem.

     -Pamiętam... Pamiętam ich... Byli ze mną w lesie, a potem zrobiło się ciemno... Bałem się... Tak bardzo się bałem...- wyszeptał, ale na tyle głośno, że mechanicy wiedzieli o co chodziło. Starszy widząc ich lekko przerażone miny zerwał się I rzucił do ich gardeł. Donghae poszedł na pierwszy ogień I dostał w prezencie mocnego kopa w żebra z półobrotu, to wystarczyło by odleciał na ogrodzenie I praktycznie po nim spłynął ledwo łapiąc oddech. Kiedy Min rozliczył się z nim, zabrał się za Eunhyuka. Karmił go serią ciosów raz po raz, Hyuk nie mógł zablokować wszystkich. Jego mostek, brzuch, krtań I nogi były atakowane. Kiedy tylko się odsłonił I nie przyuważył obrywał bardzo mocno, widać było, że długo nie pociągnie. Odskoczył na bok, z jego wargi strużką ściekała krew. No cóż, Sungmin starał się trochę zdeformować mu tą buźkę. Lee złapał swojego chłopaka I oboje uciekli.

     -Więc teraz pamiętasz?-spytał starszy I podszedł do kolegi.

     -Tak, pamiętam...-odparł I zagapił się na swoje drżące dłonie.

     -No to pora odprowadzić cię do domu... Ciekawe kiedy znowu się zobaczymy...- powiedział I wyraźnie załamał.

     -Wiesz...jeśli pogadam z rodzicami to zapewne mógłbym u ciebie zostać... Ale muszę chodzić na zajęcia.- rzekł z szerokim uśmiechem I pocałował chłopaka.

     -Byłoby wspaniale.-dodał uradowany I mocno przytulił Kyu.-Nigdy więcej nie pozwolę, by ktoś cię skrzywdził dongsaeng. Kocham cię Hyunnie...-

     -Ja ciebie też hyung... Ja ciebie też...-

______________________________________

~ hahahahah! <3 Wreszcie skończyłam to Su'Ju xD Miało być dłuższe, ale trochę pourywałam xd
TAG.. zła ja xD Biorę się za BangHima +18 i Arona z Minhyunem <3 ~ Kana