Scenariusz Henry "Spotkanie na koncercie."

     Wybrałaś się na koncert swojego ulubionego zespołu. Śpiewałaś każdą piosenkę i świetnie się czułaś. Nie mogłaś wyjść z podziwu, jak niesamowicie brzmią na żywo. Nagle ktoś na ciebie wpadł, upadłaś, ale ten zaraz pomógł ci wstać. Wpatrywałaś się w niego jak w obrazek. Przystojny Azjata z pięknym uśmiechem. Ten widok miałaś w pamięci cały koncert. Stał niedaleko ciebie, nie mogłaś przestać o nim myśleć. Po koncercie znowu na siebie wpadliście, znowu upadłaś na ziemię, ale tym razem puściłaś torebkę. Tajemniczy chłopak podniósł ją i podał, a ty cała czerwona pobiegłaś do hotelu.Byłaś bardzo nieśmiałą osobą, więc nie zagadałaś, mimo że bardzo ci się spodobał. 

Po powrocie otworzyłaś torebkę i zobaczyłaś kartonik, którego tam nie było. To wizytówka. Przeczytałaś tam „Lau Henry” i numer telefonu z dopiskiem „ZADZWOŃ, nie zapomnę cię”. Musiał podłożyć ci ją, kiedy drugi raz przypadkiem się spotkaliście. Zapisałaś numer i od razu napisałaś sms'a: To musiało być przeznaczenie.

Scenariusz Key "Taniec nas połączył."

      Byłaś tancerką, należącą do jednej z polskich grup. Zostałaś wysłana na wymianę do Seoulu. Wyszłaś sama na miasto, by pozwiedzać okolicę. Czułaś się samotna bez reszty tancerzy. Stanęłaś niedaleko fontanny i słysząc muzykę zaczęłaś tańczyć. Chciałaś poczuć się jak u siebie. Byłaś niesamowita, ludzie zatrzymywali się, by na ciebie popatrzeć. W pewnym momencie obok ciebie pojawił się pewien blondyn, który obserwował cię od samego początku. Teraz tańczyliście razem i świetnie się bawiliście. Po całym „przedstawieniu” blondyn podszedł bliżej i powiedział:

     -Jesteś świtna. Zawsze tu tańczysz?-

     -Pierwszy raz... - odparłaś zarumieniona.

     -Oh, wybacz mój brak kultury. Jestem Kim Kibum. - Powiedział i podał ci rękę.

     -Miło mi cię poznać. - Odwzajemniłaś gest. - Ja nazywam się ________________.

     -Mnie także miło poznać tak utalentowaną osobę. - Rzekł i puścił ci oczko.

     Tańczyliście razem dalej. Od tamtej pory pojawiasz się tam codziennie i razem cieszycie się swoja pasją we dwójkę.

Scenariusz Hanbyul "Kiedy uczy cię śpiewać."

      To był twój wielki dzień. W końcu udało ci się dostać do zespołu, po 5 latach bycia trainee. Czekał cię jednak dodatkowy trening do debiutu, gdyż samym rapem się nie żyje. Twoim zadaniem było nauczenie się lepiej pracować przeponą.

Już tego samego wieczora byłaś na sali w wytwórni i ćwiczyłaś, jednak niezbyt ci to wychodziło. W pewnym momenicie zauważyłaś kątem oka sylwetkę w drzwiach.

     -Może ci pomóc? - Spytał Hanbyul, z uśmiechem na twarzy.

     -Uhm... - przytaknęłaś, a ten wkroczył na salę i rozpoczęliście trening. Godziny leciały, a wy ciężko pracowaliście. Śmiałaś się, kiedy próbował wysoko wyciągać, bo brzmiał jak dziki ptak. Chłopak cieszył się, że udało mu się chociaż trochę cię rozbawić. Czas na naukę się skończył i przyszła pora odpocząć.

     -__________, wieczorem o tej samej porze? - Zapytał, a ty uśmiechnięta przytaknęłaś. - To do później! - Pożegnał się i wyszedł.

Scenariusz Myungsoo (L)

     Byłaś szkolnym kujonem oraz członkinią samorządu szkolnego. Każdego dnia inni uczniowie ci dokuczali, miałaś tego dość, ale nie umiałaś się postawić. Podobał ci się pewien chłopak, szkolna gwiazda – Kim Myungsoo. Wiedziałaś jednak, że nigdy na ciebie nie spojrzy. Załamywałaś się i dużo płakałaś. Nie miałaś ochoty chodzić na zajęcia, ale chciałaś dostać się na dobrą uczelnię, więc starałaś się być silna.

Pewnego dnia, kiedy wychodziłaś z klasy, jeden z uczniów pchnął cię tak, że upadłaś na ziemię i wypadły ci z rąk książki i zeszyty. Zaczęłaś je zbierać, wszyscy się śmiali. W pewnej chwili ktoś podniósł twój podręcznik i podał ci rękę. Śmiech ustał. To był Myungsoo, chłopak o którym marzyłaś pomógł ci wstać, po czym pociągnął cię do gabinetu obok. Wszyscy obserwowali was przez szybę w drzwiach.

     -Bądź silna __________. - Powiedział ciepło i pocałował cię w czoło. - Lubię cię. - Dodał po chwili, a ty stałaś jak wmurowana. Na twoich policzkach pojawiły się wypieki, a ludzie oniemieli. - Bądź sobą i się nie zmieniaj. - Zmierzwił ci włosy, a wychodząc rzucił - Do zobaczenia jutro, __________. - i pomachał ci, wymijając ludzi.

Scenariusz - L.Joe "Kiedy jesteś tylko przyjaciółką."

      

     Spacerowałaś pięknego, słonecznego popołudnia parkiem. Byłaś załamana, bo zerwał z tobą chłopak. Bardzo to przeżywałaś. Mimo ładnej pogody twoje oczy zachodziły łzami, a serce pękało. Wspomnienia przelatywały przed twoimi oczami, byłaś smutna i zarazem wściekła. Usiadłaś na tej samej ławce co zawsze, skuliłaś się i ukryłaś twarz w dłoniach.

     -__________. - Usłyszałaś ciepły i pogodny, a zarazem zmartwiony głos. Odciągnęłaś dłonie, by spojrzeć, mimo iż wiedziałaś kto to. Twój najlepszy przyjaciel – Byunghun usiadł obok ciebie i mocno cię przytulił. Poczułaś ulgę i przestałaś płakać. Znaliście się od dzieciństwa i znał cię jak nikt inny. - Słyszałem co ci zrobił, __________. Nie wybaczę mu tego, że cię zranił. Nie zasługiwał na ciebie. - Odezwał się ponownie. Wtuliłaś się w niego mocniej. Kochałaś go, ale nie chciałaś psuć waszej przyjaźni.

     -To ja byłam głupia... - odparłaś szeptem. - Ciągle jestem...-

     -Nie mów tak. Jesteś najwspanialszą osobą jaką znam. - Wyznał. - Czekałem tyle czasu, by ci to powiedzieć, bo ja... - urwał i przełknął ciężko ślinę. - Ja cię kocham ________. Jednak nie chciałem psuć tego wszystkiego, ale teraz... teraz mam siłę. Chcę byś wiedziała. Żałowałem, że to nie ja byłem na jego miejscu. - Rzekł przybity. Słysząc te słowa, pocałowałaś go w policzek.

     -Ja też cię kocham Byung... - powiedziałaś łamiącym się głosem, a ten cię pocałował. Resztę dnia spędziliście w swoich objęciach.

Sehun x Suho; Sehun x Lay EXO

Tytuł:”Ono bije dla ciebie...”

Bohaterowie: Oh Sehun (Sehun); Kim Joon Myun (Suho); Zhang Yixing (Lay) + rest

Pairing: Sehun x Suho; Sehun x Lay; Suho x Lay

Gatunek: One shot, Rating – R, Short, Romans, Dramat.

Zespół: EXO

     W dormie EXO panował zamęt. Od rana Chanyeol z Baekhyunem latali po schodach jak najarani jakimś zielskiem i rzucali się poduszkami. Kai jak zwykle tańczył w salonie i nie pozwalał nikomu oglądać telewizji, bo leciała muzyka. Luhan biegał jak opętany, bo zabrał Tao jego pandę, a Xiumin co chwile z pokoju przecierał drogę do lodówki po jedzenie. Suho obserwował całe to zamieszanie, widząc Laya, który buja się na hamaku ze swoim jednorożcem i wpatrywał się w Sehuna. Kris w tym czasie był na zakupach z managerem, a Chen z Kyungsoo robili sobie zawody na lepszego wokalistę. Zamęt jaki tam panował było trudno porównać do zamętu po otwarciu puszki Pandory.

     -Powrót na scenę chyba za bardzo ich rozruszał... - mruknął Suho pod nosem. Bardzo zaciekawił go widok maknae, gdyż jako jedyny miał kocie uszy I ogon. Jedynie on potrafił zobaczyć to zjawisko – czysta magia. Sehun był dziwnie przybity, siedział w promieniach słonecznych, a jego włosy mieniły się odcieniami żółci, złota I bieli. Lider zauroczył się w nim już przed debiutem, jednak do tej pory niczego mu nie wyznał. Nie chciał przypadkiem popsuć stosunków, między członkami zespołu.

     W pewnym momencie do Huna podszedł Lay I zaczął go zagadywać. Chłopak rozweselił się automatycznie. Dam sobie spokój. - Przeszło mu przez myśl, po czym ruszył do kuchni gotować, gdyż Kris wrócił z zakupów..

     W jadalni był istny harmider. Chłopcy rzucali się jedzeniem – wszyscy, prócz Laya, który wpatrywał się w Sehuna. Widać było, że kryje się za tym jakaś chęć, ale trudno było określić to spojrzeniem z uczuciem.

     Po obiedzie sprzątał Xiumin z Chenem, w końcu była ich kolej. Puszka Pandory znowu się otworzyła, ale jakaś jej wersja jakby na kodach... Suho miał dość tego dnia – jednego z najgłośniejszych I najbardziej denerwujących. Czym prędzej położył się do łóżka. Minęło kilka godzin nim Morfeusz zaprosił go do swojego królestwa, minęło kilka godzin, nim poukładał sobie w głowie chociaż część tego, co go dręczyło.

     Lay kiedy wszyscy zasnęli postanowił udać się do pokoju blondyna. Był sam, więc lepsza okazja mogła się nie powtórzyć po powrocie do Chin. Wykorzystał wszystko... dosłownie wszystko.

     Następnego dnia Suho wstał niewyspany, z podpuchniętymi oczami. Na śniadaniu każdy wypytywał się go czy wszystko w porządku. W odpowiedzi kiwał jedynie głową, jakby nie rozumiał pytań I tego co się do niego mówi. Kiedy Sehun wszedł do jadalni lider zamarł w bezruchu. Nie widział już uszek, nie widział także bujnego ogona, który miał. Nie wierzę... Yixing cholero... - przemknęło mu w głowie. Sehun po prostu się mu dał. Czysty chłopak, tak bardzo czysty już nie promieniał bielą... Był taki jak reszta. Po jedzeniu Suho bardzo zdenerwowany wstał od stołu I opuścił pomieszczenie. Wrócił czym prędzej do swojego pokoju, by wyłożyć się na łóżku, dać się pozbierać umysłowi... Przeżywał to wszystko tak bardzo, że po jego policzkach poleciały łzy. Nagle do pokoju wkroczył Lay.

     -Suho-ssi... Coś nie tak? Wiesz, że mi możesz powiedzieć... - Powiedział spokojnym głosem na wejściu I zamknął za sobą drzwi.

     -Znam ten wyraz twarzy... - burknął Suho I rzucił w jego stronę mordercze spojrzenie.

     -O czym ty mówisz liderku. - Powiedział, zaczynając przymilać się do kolegi. Usiadł obok, po czym położył jedną dłoń na jego kolanie, a drugą go objął.

     -Zabieraj te łapy! - Wrzasnął I wstał oburzony. - Jak mogłeś do cholery?! Jesteś dla mnie śmieciem od tej pory! Najpierw dobrałeś się do Sehuna, a teraz próbujesz obłapiać mnie?! Myślisz, że nie wiem, że go przeleciałeś?! Jesteś najgorszym czym może stać się człowiek! - Krzyczał, aż do pokoju wszedł Hun. Stanął przy drzwiach I spuścił głowę, jego krzywka osłoniła oczy.

     -Hyung... chciałem wiedzieć co z tobą... martwiłem się... W końcu znam prawdę... - wciągnął powietrze.  - Nienawidzę cię Lay! - Wykrzyczał, wybiegając z sypialni.

     -Widzisz co narobiłeś dupku? Nie wiem co mu nagadałeś, ale go skrzywdziłeś... - wytknął mu Suho na koniec I pobiegł za chłopakiem.

Znalazł go kilkanaście minut później, na ławce niedaleko dormu. Czym prędzej podszedł do niego I usiadł obok.

     -Przepraszam... to przeze mnie poczułeś się źle Sehunnie... - zaczął, jednak młodszy miał mu coś do powiedzenia I szybko go uciszył.

     -Nie hyung... Ja po prostu byłem głupi... uwierzyłem mu, że mnie kocha... Chciałem być kochany tak bardzo, że mu uwierzyłem I dałem się jak ostatnia ofiara losu w akcie desperacji...- wyjaśnił.

     -Nie mów tak... Bo ja.. nie zachowywałbym się tak, gdybym nie był w tobie zakochany Hunnie... - mówił coraz ciszej. Oczy maknae zabłysnęły.

     -K-kochasz.. kochasz mnie? - Zapytał jakby nie zrozumiał treści mu przekazywanej.

     -Tak, kocham całym sercem... od dawna... - szeptał.

     -To z Layem... to wszystko... ja chciałem zagłuszyć moje uczucia do ciebie... Stwierdziłem, że skoro ktoś wyznał mi miłość, to może zapomnę o tym co czuję do ciebie hyung... - odetchnął z ulgą. - Kocham cię Suho-ssi... - dodał I popłakał się. Starszy szybko go objął, mocno przy tym przytulając. - Słyszę bicie twojego serca, hyung... -

     -Ono bije dla ciebie Sehunnie... Ono bije dla ciebie...-

G-Dragon & T.O.P Big Bang

Tytuł : "Nibylandia"

Bohaterowie : Kwon Ji Yong (G-Dragon, GD) Choi Seung Hyun (T.O.P, Tempo)

Pairing: brak

Gatunek :One shot, Rating-G, Fantastyka.

Zespół : Big Bang

     Kiedy byłem mały, ciągle się bałem. Burza, kłótnie rodziców, wojsko na ulicach. Czasami musieliśmy uciekać do schronu z rodzeństwem i mamą, bo stan wojenny sprawiał, że zrzucano bomby na Paryż. Tata odszedł na służbę, a ja musiałem wyczekiwać aż wróci. Byłem dobrym synem, zawsze mu pomagałem i co najważniejsze – bardzo go kochałem. Nigdzie nie wychodziłem, nie miałem przyjaciół. Szkoły były zamknięte, większość w sumie została zniszczona. 

     Pewnej nocy, kiedy na zewnątrz była niesamowicie straszna burza, ja siedziałem w kącie pokoju z kolanami przyklejonymi do brody i śpiewałem. Na szybie widać było gigantyczne krople deszczu bombardujące moje okna, tak jak bomby zrzucane przez samoloty na widoczny z mojego okna ratusz. Bałem się, cholernie się bałem. Nie chciałem umierać, nie chciałem być sam. Czułem, że odpływam. To tak bardzo mnie paraliżowało. Jednak w pewnej chwili usłyszałem głos. Był to delikatny chłopięcy głos, dochodzący zza okna. Czułem się dziwnie, automatycznie podszedłem i otworzyłem je, a do mojego pokoju wskoczył chłopak. Był cały mokry, ubrany w dziwne ciuchy.

     -Witaj! - Krzyknął radośnie. - W końcu ktoś w podobnym wieku. - Rzekł uradowany i wykręcił krawędź koszuli, po czym otrząsnął się jak pies. - Jestem Seunghyun! A ty? - Zapytał.

-Jestem.. Jiyoung... - odparłem niepewnie. Był on ciemnowłosy, miał brązowe oczy, białą koszulę i spodnie przypominające te pirackie, jak w opowieściach oraz dziwaczne, skórzane buty i śmieszny kapelusz z żółtym piórkiem. Zaśmiałem się cicho. - Śmiesznie wyglądasz... - dodałem po chwili. - Skąd jesteś?-

     -Z Nibylandii. - Odparł pewny siebie, ale zarazem lekko urażony komentarzem. Cóż tak zaczęła się nasza znajomość. Obcy chłopak wparował przez moje okno podczas wojny. Zabawne nie?

     Miały tygodnie, a wojna dalej trwała. Tempo, bo tak na niego mówiłem, wpadał do mnie codziennie i razem się bawiliśmy. Któregoś dnia on powiedział mi, że musi wracać do siebie i obiecał mi, że po mnie wróci. Przyjaciół się nie zostawia. Obiecał mi, że nigdy się nie zestarzejemy, bo Nibylandia to kraina wiecznego dzieciństwa, że jest tam pięknie i nie ma wojny. Zgodziłem się bez namysłu, bo bardzo go polubiłem i pokochałem. Był dla mnie jak prawdziwy brat i przyjaciel zarazem.. Czekałem na niego równy rok, wojna do tej pory nie ustała a ja i tak ruszyłem z nim. Po pyle ze skrzydeł wróżki, zniknąłem z szarej rzeczywistości i wyruszyłem do innych dzieci i mogłem w końcu być szczęśliwy. Od tamtej pory więcej nie odczułem strachu.

Tao x Kris; Chanyeol x Baekhyun EXO

Tytuł: ”Wnętrze.”

Bohaterowie: Wu Yi Fan (Kris); Huang Zitao (Tao); Byun Baek Hyun (Baekhyun); Park Chan Yeol (Chanyeol); Jung Dae Hyun (Daehyun); Choi Jun Hong (Zelo)

Pairing: Tao x Kris ; Chanyeol x Baekhyun

Gatunek: One shot, Romans, Dramat, Rating R.

Zespół: EXO & B.A.P

     Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się jak bardzo można kogoś skrzywdzić słowami? To jedynie początek koszmaru, który wyniszcza nas od środka i pozostawia niewidzialne blizny na sercu i duszy. Brak tolerancji jest okropny, to on prowadzi do destrukcji i sprawia, że świat traci swoje piękno.

***

     Było ciepłe, letnie popołudnie. Chanyeol wędrował właśnie do szkoły. Mijał resztę uczniów, nie zwracając na nich uwagi. Szkolna gwiazdka, którą podziwiali wszyscy – taki właśnie był. Luźnym krokiem podszedł do przyjaciela i razem ruszyli na lekcje. Na dziedzińcu wywoływali sensację, jak każego dnia.

     -Kto idzie z Park Chanyeolem? - Spytała jakaś pierwszoklasistka swojego kolegę. Gdyby była noc, to gwiazdy zadrżałyby w posadach.

     -To Byun Baekhyun, głupia! Powinnaś to wiedzieć... - skarcił ją i wrócił do rozmów z kumplami.

     Chłopcy wparowali do klasy i zajęli swoje miejsca. Po sprawdzeniu obecności okazało się, że brakuje dwóch uczniów.

***

“Nienawiść mnie wypełnia.”

***

     -Cieszę się, że cię mam. - Powiedział zarumieniony Zitao, kładąc głowę na kolanach Yifana.

     -Nawet nie zdajesz sobie sprawy jaki jesteś słodki. - Odparł, nachylając się nad młodszym. - Zbyt słodki.... - dodał, po czym delikatnie pocałował jego wargi.

     -Kris... - szepnął prosto w jego usta i dotknął jego policzka.

     -Dzisiaj wpadasz do mnie, prawda? To już miesiąc... - przeciągnął – jak jesteśmy razem. - Uśmiechnął się serdecznie starszy.

     -Jasne! - Odpowiedział uradowany.

     -Zadowala mnie ta reakcja. - Yifan zagryzł dolną wargę.

     -Uhmmm... - Tao zarumienił się. - Nie uważasz, że powinniśmy wracać na lekcje? - Zapytał czym prędzej zmieniając temat.

     -Myślę, że powinniśmy zrobić sobie dzisiaj wolne. Ugotuję coś dobrego I resztę dnia spędzimy w domu. - Tao kiwnął głową I podniósł się.

     -No to chodźmy. - Ruszył w stronę auta wolnym krokiem, a Tao przyspieszył I szedł przed nim.

Kiedy doszli do auta, Kris złapał młodszego, obrócił I pchnął na maskę samochodu, by usiadł.

     -Nie uciekniesz daleko. - Rzucił żartem, po czym zaczął namiętnie go całować. Tao objął go w pasie I unosząc delikatnie kąciki ust, odwzajemnił pocałunek. Byli tam jeszcze z dobre dziesięć minut nim ruszyli do domu.

     -Chyba na nas pora... - wyszeptał młodszy. Kris automatycznie się odsunął I oboje wsiedli do samochodu.

***

“Miłością karmią się ci, którzy poznali prawdę.”

***

     Para wkroczyła z impetem do domu. Drzwi trzasnęły od pchnięcia starszego

     -Ugotuję coś... - szepnął zaatakowany przez Krisa.

     -Zawsze jakiś pretekst. - Uśmiechnął się, gryząc jego wargę.

     -Mogłeś powiedzieć, że jesteś głodny w ten sposób... Nie czułbym się jak pieczarka, czy jakikolwiek inny składnik spożywczy... - mruknął naburmuszony.

     -Ciiiii.... - uciszył go, a następnie rzucił na łóżko. Obsypywał pocałunkami jego usta, policzki, szyję... Kochał go, każdy jego milimetr, jego głos, jego spojrzenie sprawiało, że wszystko przestawało istnieć, a uśmiech koił jego serce.

     -Cieszę się, że cię mam. - Wyszeptał Tao, kiedy starszy chwilowo zatracał się w jego oczach.

     -Już to mówiłeś. - Uśmiechnął się.

     -Mogę ci to mówić po kilkaset razy dziennie, a I tak nie wyrażę swojej radości kochanie. - Pociągnął starszego do siebie. - Nigdy mi się to nie znudzi. - Dodał I pocałował go, przygryzając przy tym jego dolną wargę. - Kocham cię... powiedział prosto w jego usta I cała jego niepewność zniknęła. Ta nieśmiałość, która go wypełniała, wypieki na policzkach... to wszystko odeszło w jednej chwili wraz z tymi słowami. Słońce zachodziło, a oni leżeli razem I okazywali sobie uczucia najlepiej jak tylko umieli. Jedna z najwspanialszych nocy dla Zitao.

***

“Tolerancja to coś wyjątkowego, czyż nie? Ona wymiera...”

***

     Właśnie tego ranka w szkole zaczęło się piekło. Chanyeol w czasie przerwy podszedł do ławki Tao.

     -Widziałem jak się pedalicie pod szkołą, cioty. - Powiedział z nienawiścią. - Na lekcje się nie chodzi, ale rżnąć po kątach już można, nie? Pieprzone homosie. - Rzucał wyzwiskami w stronę chłopaka. - Nie spodziewałem się tego po tobie Zitao. Nie spodziewałem się, że okażesz się cholernym pedałem. - Tyle zdążył mu nawrzucać, gdyż do klasy wkroczył Kris, który załatwiał sprawy samorządu.

     -Co tu się dzieje Chanyeol? - Zapytał z pełną powagą, widząc minę swojego chłopaka.

     -Nic, panie idealny. - Pokazał ręce, odsuwają się. - Jesteście siebie warci. - Dodał po chwili I ruszył do Daehyuna I Baekhyuna, którzy nabijali się z kręconych włosów Junhonga.

     -Debile... - skontrował Kris, patrząc na nich. - Co ci nagadał? - Zapytał spokojniejszym głosem.

     -Wyzywał nas od pedałów... Widział wczoraj... - odparł zmartwiony. Kochał Krisa, ale bał się reakcji ludzi. Po co siedzieli pod szkołą... Po co byli tak blisko źródła nienawiści? Sam siebie nie rozumiał.

     -Niech pilnuje lepiej swoich spraw. A jak mu się coś nie podoba, to niech się nie patrzy. Problem z głowy. - Powiedział I nachylił się nad nim, całując go w czoło. W jednej chwili wrócił Yeol I uderzył Krisa marynarką.

     -Nie pedalcie się publicznie. - Rzucił.

     -Kiedy ostatnio prałeś tą szmatę? - Spytał z ironią Yifan. Ten zaś zrobił zdziwione oczy. - A nie, to z ust. - Rzekł ostatnecznie, czym zatkał prześladowcę. Chodź Tao, zaraz jest zebranie samorządu. - Dodał, po czym oboje wyszli z klasy.

***

“Wśród dwóch jednostek, zawsze egzystuje ta słabsza.”

***

     Lekcje zleciały bardzo szybko. Chanyeol I jego grupka nie mieli pola do popisu w czasie zajęć, bo obelgi nie działały, kiedy Kris był w pobliżu. Na każde słowo szła cięta riposta. Jednak Tao popełnił wielki błąd. Sam ruszył do szafki po resztę książek I marynarkę. Wtedy na korytarz wkroczył Yeol z bandą.

     -Idealnie. - Zaczął klaskać. - Wpadłeś w paszczę lwa Zitao. - Zelo zaczął gwizdać.

     -Teraz się policzymy, powiedział Daehyun, zaciskając dłonie w pięści. Tłukli Tao najmocniej jak tylko mogli, z je go skroni zaczęła lecieć krew. W pewnej chwili upadł na ziemię, ale ci dalej go bili, a do tego doszło kopanie. Chłopak nie dawał rady, bał się postawić całe czwórce. W jednym momencie pojawił się Kris, który rozprawił się z nimi I czym prędzej podniósł ukochanego z podłogi. Zelo w tym czasie sprawdzał co stało się z Daehyunem, pojawiła się także jego dziewczyna.

     -Nic ci nie jest? - Spytał przerażony. - Mocno cię poobijali? Tao? Tao?! - Wrzasnął do pół przytomnego chłopaka. - Wracamy do domu, muszę się tobą zająć. - Dodał I wziął go na ręce. - A z wami jeszcze sobie pogadam... - burknął zdenerwowany.

     W świecie Tao zapanowała cisza I ciemność...

***

“Problemów nie skryjesz... nawet chowając je w najskrytszej części swojego wnętrza.”

***

     Zitao był w opłakanym stanie, ale Kris wcale nie wyglądał dużo lepiej. Tłukł się z chłopakami, póki nie padli, a więc zyskał kilka siniaków. Za to Tao miał ich pełno, krew płynęła z ran, skóra była sino-czerwona. Yifan czym prędzej przemył jego skórę I opatrzył większe rany. Młodszy odzyskał świadomość, ale zasnął chwilę po założeniu ostatniego bandaża. Starszy przykrył go czerwonym kocem I pozwolił spać na swoich kolanach. Obserwował obiekt swoich najszczerszych uczuć, patrzył na jego okaleczone ciało I w środku płakał. Pluł sobie w twarz, że nie było go przy nim. Wtedy nic by się nie stało, jednak zauważył coś, co mogło zmienić wszystko.

     Następnego dnia szli razem do klasy, gdy nagle Kris postanowił poprawić buta, Tao poszedł przodem. Pod klasą stał Yeol ze swoim gangiem. Gdy zobaczył Zitao, zaczął go mierzyć. W jednej chwili zza zakrętu wyszedł Kris, a wzrok chłopaka skierował się w podłogę, po czym obrócił się do Baekhyuna.

     -Co robicie po dzwonku na korytarzu? Jesteście homo, czy co? - Spytał pobłażliwie Yifan, widząc minę Yeola. Ten w odwecie już chciał się odezwać, jednak przewodniczący go powstrzymał. - Ja coś wiem Park, więc radziłbym ci siedzieć cicho. - Wygarnął mu I oboje weszli do klasy, a za nimi grupka łobuzów.

***

“Prawda zawsze boli. Szczególnie ta, której tak bardzo się boimy.”

***

     W czasie długiej przerwy Wu siedział w pokoju samorządu nad papierami. Nagle z impetem wszedł Chanyeol.

     -O co ci do cholery chodzi?! - Wrzasnął na wejściu. Ten zaś spojrzał na niego badawczo I rzekł:

     -Tu się puka, to nie Afryka.-

     -Nie pieprz głupot, tylko gadaj... - powiedział mniej pewnie.

     -Jesteś homo. - Odparł stanowczo chłopak. Na te słowa Yeolowi ugięły się nogi. - Jesteś homo. - Powtórzy, jakby wiedział, że do niego to nie dociera. - Jesteś H-O-M-O. - Przeliterował w końcu, a Park czym prędzej opuścił gabinet. Skąd on mógł to wiedzieć. Skąd mógł wiedzieć, że żywi nienawiść do tego, z powodu tego, że sam jest odmieńcem... jest taki jaki nie chciał nigdy być, ale tego się nie wybiera. To jest w człowieku I ujawnia się w pewnym momencie naszego życia. Tego też czasu jesteśmy pewni. Wtedy jakby przypadkiem wpadł na Baekhyuna, a niewiele brakowało do wyjścia za bramę szkoły. Bał się tego jaki jest, bał się każdego milimetra...

     -Coś jest nie tak Yeollie? - Zapytał Baek słodkim głosem.

     -Nic... - zawahał się przy odpowiedzi.

     -Widzę, że coś cię gryzie. No już, powiedz mi. Może jakoś pomogę. - Odparł uśmiechnięty.

     -Ja... - wyszeptał, a jego nogi mimowolnie się ugięły. Hyun złapał go, zostając przy tym jego podparciem, by utrzymał się na nogach. Na oczy Yeola opadła grzywka, a po policzku pociekła pojedyncza łza. Wziął głębszy oddech, czując zapach Baeka. - Ja... kocham cię Hyunnie... - wyszeptał.

     -Wiem o tym Yeollie... - odpowiedział, śmiejąc się delikatnie. - Czekałem aż zaakceptujesz się takiego jakim jesteś I będziesz w stanie to powiedzieć. - Zaśmiał się jeszcze raz. - Ja też cię kocham Yeollie... - złapał dłoń chłopaka, a ten uśmiechnął się z powodu tej reakcji I z powodu braku ciężaru na sercu. - Zawsze cię kochałem I zawsze będę. - Dodał, całując go w nos.

     Całą sytuację obserwował Kris z okna. W końcu do niego dotarło. - Pomyślał I wrócił do swoich zajęć.

Hyuk x Leo ; Hyuk x Hongbin VIXX

Tytuł: ”Gwiazdy świadkiem.”

Bohaterowie:Jung Taekwoon (Leo); Lee Hongbin (Hongbin); Han Sanghyuk (Hyuk)

Pairing: Leo x Hyuk; Hongbin x Hyuk

Gatunek: One shot, Rating – R, Dramat, Romans, Short.

Zespół: VIXX

     Wiem, że tego wieczoru było ze mną naprawdę źle. Niebo było czyste. Obserwowałem je bacznie z balkonu, z oczami pełnymi gorzkich łez, które co jakiś czas zwilżały policzki i wargi, trzęsące się z niemocy. Strach przed stratą zabijał od środka, a obawy rosły z każdą chwilą. Nie pamiętam co się stało... wiem, że kiedy tylko się obróciłem ujrzałem ciebie Hyukkie... Siedziałeś z mojej lewej strony i wpatrywałeś się to w gwiazdy, to we mnie. Mimo, że cię widziałem... czułem zimno, przerażające zimno, które przeszywało mnie od stóp po czubek głowy... Schowałem głowę w rękach i zamarłem. Nagle twój delikatny głos nawiedził moje uszy: „Co się stało hyung?”. Serce zabiło mi szybciej. Ciepły ton wypełnił mnie, byłem dosłownie centymetr od ciebie... „Czuję się źle... przytulisz mnie?” - Spytałem, a ty jak gdyby nigdy nic mnie objąłeś. Nasze głowy zetknęły się. Podniosłem się i widziałem twoją twarz, twój słodki uśmiech. Miałem ochotę cię pocałować... byłem tak blisko, by poczuć jak to jest całować ukochaną osobę. Dookoła było ciemno. Siedzieliśmy w środku miasta, tylko gwiazdy i księżyc sprawiały, że cokolwiek widziałem. Oglądaliśmy niebo razem, czułem się niesamowicie dobrze. Jednak w jednej chwili to niebo zaszło mrokiem, a dookoła słyszałem szepty. Zaczął wiać silny wiatr, zacząłem lepiej widzieć w ciemności, czułem jak mnie puszczasz... Czułem jak się oddalasz i widziałem jak niknąłeś w mroku. W mojej głowie rozbrzmiewały słowa: „Odejdź Leo... odejdź od niego.”. Ujrzałem sylwetkę Hongbina zmierzającego w moją stronę. Nagle wszystko zniknęło, a ja czułem ból przeszywający klatkę piersiową. Krwawię... z piersi wystawał sztylet o srebrnej rękojeści. Krwawię... powtórzyłem w myślach i upadłem na kolana. Hyuk... - wyszeptałem i osunąłem się na asfalt.

G-Dragon x Kris + Daesung x G-Dragon Big Bang & EXO

Tytuł:”Upadły Anioł”

Bohaterowie: Wu Yifan (Kris) ; Kwon Ji Young (G-Dragon); Kang Dae Sung (D-Lite)

Pairing: D-Lite x G-Dragon ; G-Dragon x Kris

Gatunek: One shot, Rating – R, Dramat, Romans, Fantastyka, Legendy, Short.

Zespół: Big Bang & EXO

http://www.youtube.com/watch?v=FlS1XOAek2E ← Idealne do tego ff.

     Dziadek opowiadał mi kiedyś stare legendy o szamanach. Przypowieść o trójce wielkich i potężnych, którzy byli drużyną w turnieju na króla...

     Kiedy świat pogrążał się w mroku, a jedyną nadzieją była drużyna światła... rozpoczął się wielki turniej. Seria walk o najwyższe miejsce w społeczności, które należało się tylko jednemu z szamanów. Ich imiona owiane były tajemnicą, ale przyjęli przydomki Ognisty, Niebiański i Czysty. Każdy z nich posiadał swojego ducha stróża, dzięki któremu mógł walczyć w rozgrywkach i uznawać się za szamana. Pierwszy duch był czerwonym smokiem, z płonącym ogonem. Drugi, w kolorze błękitu, również smok, lecz niebios. Trzeci zaś dumny i pełen czystości, o śnieżnobiałych skrzydłach i blond włosach - anioł.

     Pewnego dnia, kiedy miała rozegrać się ostateczna walka, między siłami dobra, a zła. Duchy walczyły u boku swych szamanów do samego końca, jednak ci polegli w walce... duchy wiedziały, że ze złem nie ma szans, a pogląd ich panów zniszczył ich samych. Brat Ognistego zasiał ziarno na świecie... ciernie wyrastały I niszczyły wszystko.

     Ziemia pogrążała się w chaosie, a duchy szukały drogi do swojego świata. Anioł Daesung postanowił wyznać w końcu co czuje do czerwonego smoka. Kochał go ponad wszystko I chciał, aby ten wiedział. Nie wiedział jednak, że Kris kochał drugiego ducha – G-Dragona. Anioł nie chciał pozwolić swojej miłości odejść, więc postanowił walczyć, póki miał jeszcze siłę.

     Rozpoczął się “rozlew krwi”. Duchy dzielnie walczyły między sobą. Dae tracił pióra przez ataki przeciwnika, jego skrzydła nikły w oczach. Płomienie I podmuchy wiatru paliły pobliski las I skórę anioła. Wola ognia... z nią nawet najwspanialszy duch nie wygra. D-Lite wyciągnął swój miecz z pochwy I cisnął nim z całej siły w smoka, który zawył przeraźliwie z bólu. Jego oczy zapłonęły nienawiścią do przyjaciela. Zapragnął, by jego moc strawiła go I zapałał rządzą unicestwienia. Złapał więc Dae za gardło I swymi szponami przebił go, wyciągając serce. Ten pokaz zakończył się porażką D-Lite. Walka dobiegła końca. 

     Tego właśnie dnia dusza Daesunga zaczęła błąkać się po zniszczonej ziemi. Narodził się bowiem Upadły Anioł, który postanowił nie zaznać spokoju, bo stracił serce. Niemoc go zniszczyła. Niemoc to obca siła... Kris wyznał Jiyoungowi swoje uczucia, a ten odrzekł mu jedynie: “Spróbujmy być szczęśliwi.” Te słowa połączyły dwa smoki, które razem rozpoczęły podróż do Świata Duchów.